Arabskie perfumy, czyli ponętny blask odpustowego złota...

Witam po dłuższej przerwie, która nastąpiła w momencie, kiedy Facebook z nieznanych powodów zablokował mi konto, być może na zawsze, bo wyroku do dziś nie otrzymałem.

W ten prosty sposób straciłem kilkuset znajomych i ponad 56 tysięcy fanów, zyskując przy tym dużo wolnego czasu i nadzieję, że poza Facebookiem też istnieje życie.
Dziś chciałbym się zająć tematem męskich, arabskich zapachów, które coraz śmielej wchodzą na polski rynek, a po wielu testach, postanowiłem podzielić się moimi przemyśleniami na ich temat.
Od razu zaznaczam, że miło to raczej nie będzie, bo mój gust znacznie odbiega od tego, co serwuje świat arabski...

Żeby nie być posądzonym o hejt, zacznę łagodnie od informacji, że z całego perfumowego badziewia, wyróżnia się parę marek, które do tematu komponowania perfum podeszły profesjonalnie wynajmując do tej roboty fachowców, często znanych i cenionych.

Przykładem niech będą zapachy firmy Amouage z dalekiego i małego Omanu lub też... Aha, to prawdopodobnie wszystko, jeśli się nie mylę.

Pozostałe firmy postanowiły same tworzyć zapachy z pomocą członków rodziny, znajomych,  oraz przechodniów, bo przeglądając opisy perfum, nie natrafiłem na nazwiska ich twórców.
Zaoszczędzone w ten sposób środki przypuszczalnie przeznaczono na zaskakujący i fantazyjny design flakonów, które często ociekają plastikowym złotem, mieniąc się jarmarcznymi rubinami, szmaragdami i diamentami.
Do pełni szczęścia brakuje mi jeszcze żarówki z pulsującym niebieskim światłem oraz pozytywki wygrywającej Macarenę...

Ze szczytów arabskiej wizji luksusu zejdźmy jednak na ziemię.

Co takiego się stało, że "Araby" ze średniej i dolnej półki zawojowały nasz kraj?

Parafrazując słynny cytat z filmu "Miś" - "(...)Arabskie perfumy odpowiadają żywotnym potrzebom przeciętnego Polaka! To są perfumy na skalę możliwości naszego portfela!. Wiecie, co my robimy tymi zapachami? My otwieramy oczy niedowiarkom. Patrzcie - mówimy - to ma gigantyczną trwałość, kosztuje niewiele i pachnie prawie jak Creed Aventus za psie pieniądze!"

Przecież trzeba być frajerem, żeby za flaszkę Aventusa płacić 1400 złotych, kiedy prawie to samo, można kupić za 150 złotych....

I tu przechodzimy do kolejnej kwestii. Byłem członkiem forów zapachowych, poznałem na nich przeważnie fajnych ludzi, mających zdrowe podejście do zapachów i tak jak ja, szerokim łukiem omijających wszelkie klony i imitacje znanych perfum.

Od dłuższego czasu pozostaję outsiderem, choć przyznam się, że od czasu do czasu zdarza mi się zajrzeć na fora, żeby wiedzieć, czym żyją miłośnicy perfum.

Niestety, coraz częściej napotykam posty w rodzaju "Najlepszy klon Aventusa - ranking".
Na szczytach rankingu królują dwa "Araby", które biją się o laur i  prestiżowy tytuł  "Najlepszej Imitacji Aventusa".

Poniżej przedstawiam dwóch najsilniejszych laureatów:

Pierwszym z nich jest Club de Nuit Intense Man marki Armaf, (trzeba uważać, bo czasem odklejają się diamenty)

Drugim zaś L'Aventure marki Al Haramain Perfumes.

Oba są dla mnie dość ordynarne, choć trwałości trudno im odmówić. Ich zaletą jest niska cena, natomiast podobieństwa do Aventusa jest w nich tyle, ile między Matthew McConaughey a Ryszardem Terleckim...
Ogólnie rzecz ujmując, arabskie zapachy są tanie, trwałe i oba te czynniki czuć. Szczególnie taniość, która wyłazi z nich, jak dżdżownice po deszczu.
Tak to już w przyrodzie działa, że rzeczy tanie, o ile nie pochodzą z kradzieży, swoją taniość muszą w końcu ujawnić.

Kiedy na rynek wchodzi kolejny, arabski klon Aventusa, lub Chanel Bleu, fora zapachowe ogarnia fala entuzjazmu, granicząca z szaleństwem. Ten zapach pachnie sto razy lepiej, niż Chanel, a kosztuje 120 złotych! Inny pachnie dłużej i intensywniej od Diora Sauvage, jeszcze inny lepiej, a jeszcze inny jeszcze lepiej i jest jeszcze tańszy.
Następnym etapem hype'u jest kreowanie teorii spiskowych, w rodzaju - to te same zapachy robione po taniości dla Diora, lub Creeda, ale pod inną nazwą, żeby ich cena rynkowa nie spadła.
Ostatnim etapem jest pojawiająca się fala zwątpienia, czy to na pewno był dobry zakup. Przybywa forumowiczów, którzy zaczynają żałować zakupu, bo mają po nim migreny, lub zapach zaczyna ich irytować.
Głównym problemem z arabskimi pachnidłami jest to, że znakomita ich większość z różnym skutkiem, przeważnie żałosnym, usiłuje kopiować modne perfumy, zamiast kreować własne.
Może i dobrze, bo znając specyficzny arabski gust i pociąg do Baroku, dla Europejczyków mogłyby okazać się niestrawne...

Cały myk polega na zauroczeniu klienta początkowym akordem, który przyciągnie uwagę i zachwyci. To, co dzieje się potem, to tylko czysta improwizacja krążących w nim molekuł i chaos.
W dodatku używa się do tego najbardziej ordynarnych syntetyków, których marność czuć na kilometr, ale dopiero po czasie.
Tak właśnie widzę fenomen arabskich perfum i dziwi mnie, że ludzie, którzy uważają się za miłośników, a nawet speców od perfum tego nie dostrzegają.
To już nie jest kwestia niewiedzy. To wręcz pęd ku tandetnym, kolorowym błyskotkom. Pęd, który jest czymś normalnym dla dzieci, a już niekoniecznie dla kogoś, kto aspiruje do miana konesera zapachów.
Tak naprawdę, wstyd jest w ogóle oceniać te zapachy, bo nie przynosi to splendoru autorowi. To tak, jakby recenzować kopię Rolexa kupioną za 50 złotych od naprutej bułgarskiej prostytutki....
Na Boga, jeśli tak bardzo podoba się ten Aventus, to, zamiast gromadzić stertę tandetnego chłamu, lepiej zaoszczędzić kasę i kupić oryginał. Choćby większą odlewkę, bo wlewanie na siebie arabskich wynalazków, to jak paradowanie na ulicy w butach AdiBas i bluzie PiUma. Jedzie siarą na kilometr...

Piszę ten tekst w oparciu o własne doświadczenia, które zbierałem przez rok, może dłużej. Na szczęście z doświadczeń tych, na mojej półce z napisem "Wtopy", został jeszcze flakonik perfum Silver marki Al-Rehab, które miały być arabską odpowiedzią na zapach Creed Silver Mountain Water i był nią przez niecały kwadrans. 

Po tym czasie zmienił się w tani odświeżacz do kibla.

Piszę ten tekst jako ostrzeżenie dla wszystkich napalonych perfumoholików, którzy z wypiekami na twarzy czytają właśnie entuzjastyczną recenzję na temat kolejnego pogromcy Aventusa za 105 zł.

Uwierzcie, że lepiej wydać te pieniądze na Azzaro Chrome, który ma swój początek, rozwinięcie i koniec, zamiast na  coś, co jakością ustępuje zapachom z Biedry, lub Lidla.

Zresztą, bogatsi Arabowie i tak kupują Diory i Chanele i Creedy, zamiast rodzimych wynalazków o dziwnych nazwach i wątpliwych walorach zapachowych.
Nie ma sensu walczyć z ostrym cieniem mgły, kiedy na rynku jest tak wiele pięknych zapachów,  stworzonych przez ludzi, dla których perfumiarstwo to sztuka i pasja.
Trzymajcie się i nie dajcie zabić przez te małe i obleśne gówno o tajemniczym imieniu COVID-19...