Szwajcarzy okazali się podli...

Czyli...

I znowu mam wkurwa. Rozumiem, że nagły skok franka mógł zburzyć krew polskich kredytobiorców. Każdy na ich miejscu przeżywałby teraz stres. Ja też. Wiadomo, że lepiej płacić za kredyt mniej, niż więcej, lub chociaż tyle, ile w dniu podpisania umowy kredytowej.

Po ostatniej zwyżce kursu franka podniosło się ogólnonarodowe larum. Media z udawanym zatroskaniem "solidaryzując" się ze społeczeństwem, serwują wywiady z osobami dotkniętymi drastyczną podwyżką kredytów, w międzyczasie zapraszają do studia polityków i ekonomistów zadając im pytania typu – jak to się stało, że tylu ludzi (około 700 tysięcy) poczuło się oszukanymi przez banki, i jak im pomóc.

Pomysłów jest tyle, ilu rozmówców. Czujny, i jak zwykle gotowy do wirtualnej obrony uciśnionych przez rząd Jarek Kaczyński, od razu wyskoczył z pomysłem, żeby "frankowicze" spłacali kredyt po starym kursie. To oznaczałoby, że wspaniałomyślny gest Jarka polegającym na ogólnonarodowej składce w różnicy kursów zapłaciliby między innymi ci, którzy wzięli kredyty w złotówkach. Poza tym i pan, i pani, i ty mała dziewczynko też… 

W sumie czuję się troszkę zawiedziony, bo znając Jarka, mógł wyskoczyć z pomysłem anulowania wszystkich, nieszczęsnych kredytów w szwajcarskiej walucie, zyskując tym samym poparcie siedmiuset tysięcznej armii wdzięcznych mu za ten gest „wyzwoleńców”.
Ja tymczasem znowu okażę się „cyniczną, zimną suką”
Owszem, żal mi ludzi, którym z powodów, na jakie wpływu nie mieli, kurczą się i tak chude portfele. Wielu z nich polegnie. Z braku możliwości spłaty „frankowych” kredytów będą zmuszeni oddawać bankom swoje mieszkania czy inne dobra.

Ale czy w momencie, kiedy podpisywali kredyty, nikt im nie powiedział, że kurs franka, jak każdej normalnej waluty będzie się wahał? Z tego co pamiętam, radziecki rubel był odporny na wahania, bo ceny na produktach wytłaczano/wypalano/drukowano i wytapiano na każdym towarze. Do dziś pamiętam moją zabawkę z ZSRR. Był to model czołgu T-34 z dumnie wytłoczoną ceną 8 rubli na blaszanej klapie silnika.

Oczywiste jest, że w dniu podpisywania umowy kredytowej we frankach, bankowi doradcy dwoili się i troili, żeby było "sweet", i żeby wmówić potencjalnym kredytobiorcom, że wahania będą minimalne, bo frank to wyjątkowo stabilna waluta. 

Nie uwierzę jednak w to, że nie uprzedzono nikogo o ryzyku bardziej dramatycznych wahań. Być może informację o takiej ewentualności podawano w „pluszowo-jedwabnej” otoczce, serwując jednocześnie kawę, ale kredytobiorcy nie są fokami z cyrku, ani kretynami dotkniętymi analfabetyzmem. Swój rozum mają, i czytać umowy potrafią.

Wiadomo, że jeśli ktoś sprzedaje pralkę, zawsze będzie nam wciskał, że to najlepsza pralka na świecie. Dopiero kiedy pralka padnie po paru miesiącach, dochodzi do nas, jak bardzo daliśmy się nabrać na pierdzenie sprzedawcy.
Od paru dni wysoki kurs franka stał się problemem społeczno-politycznym. Premier Kopacz ledwo zeszła z ringu, znokautowana przez upierdliwych górników, dziś powołuje specjalne komisje mające badać uczciwość bankierów.
Śledząc jej chaotyczne zabiegi, ze zdumieniem przecieram oczy.
Czyżby kredyty we frankach były przydzielane tym ludziom na siłę? Czy owe kredyty były obowiązkowe? 

Wiadomo, że brano je, żeby „oszukać przeznaczenie”, czyli płacić za nie mniej, niż gdyby brano je w złotówkach. Mimo lamentu „frankowiczów” nie mają oni powodów do narzekań. Według informacji w prasie: „Porównując dwa kredyty zaciągnięte na początku lipca 2007 roku na kwotę 300 tys. złotych widać, że do kwietnia 2013 roku to zadłużeni w złotym co miesiąc płacili więcej. W sumie przez ponad siedem lat zadłużeni w szwajcarskiej walucie wydali na obsługę kredytu prawie 143 tysiące złotych. Spłacający kredyt w krajowej walucie - wydali o 12 tysięcy złotych więcej, niż tzw. "frankowicze".

Więc pytam się: skoro podpisywanie umów kredytowych nie było przymusowe, a wysoki kurs szwajcarskiej waluty nie nastąpił wskutek działań polskiego rządu, to dlaczego pani premier, zamiast zajmować się istotnymi problemami całego społeczeństwa (wysokie bezrobocie, kulejąca służba zdrowia, biurokracja itp.), absorbuje swój potencjał na bezsensownym biciu piany? Czyżby znowu chodziło o nadchodzące wybory?

Szkoda, bo do momentu, zanim Ewa Kopacz nie skompromitowała się w starciu z górnikami, i widząc ją zdyszaną i zabieganą w walce o ulżenie kredytobiorcom (ale tylko tym „szwajcarskim”),  jej wartość jako premiera spadła do poziomu piwnicznej posadzki. Tylko czekać, kiedy na ulice zaczną wychodzić niezadowoleni gracze giełdowi lub miłośnicy gry w Lotto, którzy od kilku lat bezskutecznie próbują trafić szóstkę…

A tak na koniec, żeby rozluźnić nieco atmosferę, spróbujcie wyobrazić sobie sytuację, która teoretycznie jest możliwa. Budzimy się rano, i okazuje się, że frank szwajcarski kosztuje od dziś złotówkę. Słyszycie ten szyderczy śmiech „frankowiczów”? Bo ja tak...